De lelijke waarheid achter ChatGPT: AI verbruikt hulpbronnen en slokt planeet op.

Het streven om klimaatneutraal te worden, is een hot topic voor tal van grote technologiebedrijven, waaronder Google, Amazon en Microsoft. Deze bedrijven zetten zich in om hun netto koolstofemissies naar nul te brengen, vaak door zich te richten op duurzame energie en efficiëntie. Echter, de ‘lelijke waarheid’ die vaak over het hoofd wordt gezien, is de enorme ecologische voetafdruk van kunstmatige intelligentie (AI), aldus Mariana Mazzucato, een professor in economie.

AI-systemen, zoals chatbots, zijn sterk afhankelijk van gegevens. Verwerken van deze gegevens vereist enorme hoeveelheden rekenkracht, wat op zijn beurt leidt tot een aanzienlijk energieverbruik. Een goed voorbeeld hiervan is de bekende AI-chatbot GPT-3 die aangedreven wordt door OpenAI. Volgens een rapport gebruikt deze chatbot net zoveel energie als twee Amerikaanse huishoudens per dag.

De combinatie van groeiende datavolumes en steeds complexere algoritmen zorgen voor een explosieve groei van het energieverbruik. Datacenters, de plekken waar deze gegevens worden opgeslagen en verwerkt, worden steeds groter en talrijker. Deze datacenters hebben een aanzienlijke impact op het milieu door onder andere het hoge stroomverbruik.

De uitdaging ligt in het vinden van een evenwicht tussen technologische vooruitgang en ecologisch duurzame praktijken. Het is duidelijk dat, om dit evenwicht te bereiken, er meer transparantie, regels en normen in de technologische sector nodig zijn. Daarbij is het van belang dat we ons niet blindstaren op verbluffende technologische innovaties, maar oog blijven houden voor de ecologische kosten van deze vooruitgang.

Mazzucato spoort aan op het ‘waarde in plaats van prijs’-principe. Hierbij moet de focus liggen op het creëren van duurzame waarde, ook in technologische innovaties, in plaats van alleen maar te kijken naar de economische waarde.

De discussie over de ecologische impact van AI is geen nieuw onderwerp, maar het is een kwestie die meer serieuze aandacht vereist in het licht van de toenemende afhankelijkheid van AI in onze samenleving. Technologiebedrijven, overheden en gebruikers van AI moeten samenwerken om een duurzaam pad vooruit te vinden.

Als economisch professor geeft Mazzucato aan dat de oplossing ligt in het aanpakken van de oorzaken in plaats van de symptomen. Investeren in groene technologieën en duurzame praktijken kan helpen de koolstofvoetafdruk van AI te verminderen, maar dit lost het fundamentele vraagstuk niet op. Het antwoord ligt in duurzaam ontwerpen en verantwoorde consumptie.

Om een echt duurzaam pad voor AI te creëren, is transparantie hard nodig. Hoeveel energie verbruikt een AI-systeem precies? Hoe groot is de voetafdruk van een datacenter? Het zijn vragen die beantwoord moeten worden, zodat we de werkelijke milieukosten van deze technologieën kunnen begrijpen en aanpakken.

De boodschap is duidelijk: big tech kan doorgaan met het nastreven van ‘net zero’ targets, maar het is tijd om de ‘lelijke waarheid’ over de ecologische voetafdruk van AI onder ogen te zien.